Wg Stecco – to innowacyjna metoda terapii manulnej o bardzo dużej skuteczności w normalizowaniu napięcia mięśniowo-powięziowego w organizmi człowieka. To właśnie powięź, niczym wielka sieć, otacza nerwy, naczynia, mięśnie, więzadła oraz narządy wewnętrzne i łączy je ze sobą, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie.

Zaburzenia napięcia wynikające z urazów i przeciążeń, tworzą densyfikacje, które ograniczają przenoszenie napięć w systemie mięśniowo-powięziowym, co może być przyczyną dolegliwości bólowych.

Szczegółowo opracowane schematy biomechaniczne pomagają w wyborze odpowiednich punktów wymagających leczenia. Dzięki zastosowaniu technik manipulacji i mobilizacji powięzi następuje przywrócenie fizjologicznej ruchomości tkanek i w konsekwencji zmniejszenie bólu.

Wg konceptu J. Ciechomskiego – to zbiór technik ręcznych, wykorzystujących wysiłek pacjenta w celu likwidowania szeregu zaburzeń w obrębie tkanek miękkich takich jak: Techniki Energii Mięśni, Terapia Punktów Spustowych, Techniki Aktywnego Rozluźniania, Mięśniowo-Powięziowe Rozluźnianie.

Terapię stosujemy w przypadku wzmożonego napięcia mięśni, dysfunkcji mięśniowo-powięziowych, przykurczy mięśniowych różnego pochodzenia, zastojów żylnych, zrostów w obrębie blizn pooperacyjnych, obrzęków oraz ograniczeń ruchomości stawów kręgosłupa i kończyn spowodowanych dysfunkcjami tkanek miękkich.

To niezwykle skuteczny sposób pracy z pacjentem jako samodzielna metoda oraz przygotowanie do terapii manualnej i autoterapii.

Jest koncepcją posiadającą własną filozofię i zasady pracy z pacjentem. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu – to, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja. Jakże często zapominamy o tym w naszej codziennej praktyce. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie doznań. Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice działania. To on ustala cele terapii. Terapeuta ma w tym wypadku rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu chory nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą.

(FDM) jest oparta na zaburzeniach powięziowych o charakterystycznej prezentacji klinicznej, ktorą pacjent prezenuje własną mową ciała oraz objawami. Założenia metody opierają się na znajomości i rozpoznawaniu typów zaburzeń struktury (tzw. odkształceń) oraz funkcji powięzi.

FDM to skuteczna forma diagnozy oraz terapii dolegliwości bólowych, a także dysfunkcji narządu ruchu w obszarze układu mięśniowo-szkieletowego.

FDM znajduje swoje zastosowanie przy schorzeniach kręgosłupa, zespole bolesnego barku czy też zamrożonego barku, dystorsjach, zapaleniach nadkłykci, artretyzmie, lumbago, urazach mięśni, zapaleniach ścięgna Achillesa i przy wielu innych jednostkach chorobowych. Za pomocą tej metody możemy znacznie przyspieszyć proces gojenia, regeneracji i powrotu do sprawności.

Wg konceptu J. Ciechomskiego to współczesna forma masażu dotycząca rozluźnienia napięć w obrębie głębokich wartsw mięśni i powięzi. Bogactwo technik opartych na ergonomicznej pracy pozwala na skuteczne działanie przy jak najmniejszym użyciu siły Terapeuty. Nieodłącznym elementem masażu tkanek głębokich jest ocena funkcjonalna Pacjenta oraz ocena układu mięśniowo-powięziowego.

Doskonale sprawdza się m. in. w przypadku sztywności karku, przewlekłych napięciach mięśni przykręgosłupowych, ograniczeniach ruchomości, wadach postawy, bolesnym barku i wielu innych.

Koncepcja Terapii Obrzękowej (KTO) ma na celu leczenie obrzęków limfatycznych. Skuteczność postępowania zapewnia kombinacja różnych działań terapeutycznych (nie jest to tylko masaż limfatyczny). Ważna jest zarówno odpowiednia kolejność i intensywność działań terapeuty podczas pojedynczego zabiegu, jak również długofalowe planowanie usprawniania, odpowiednio do postępu i przebiegu choroby.
W skład Koncepcji Terapii Obrzękowej wchodzi:
• manualny drenaż limfatyczny – MDL (masaż limfatyczny)
• terapia kompresji (uciskowa)
• terapia ruchowa przy zachowanej kompresji
• terapia obrzęku (stosowana przy obrzęku limfatycznym)
• pozycje ułożeniowe
• terapia oddechowa

Jeden z zabiegów fizjoterapeutycznych, którego głównym celem jest usprawnienie przepływu limfy w określonej części ciała. To masaż ciała, który pozwala m.in. ujędrnić skórę, pozbyć się cellulitu, zlikwidować obrzęki i poprawić funkcjonowanie organów wewnętrznych. Jest wykorzystywany w przypadku obrzęków zapalnych, przeciążeniowych, jako zabieg kosmetyczny (np. okolic twarzy), a także po zabiegach chirurgii onkologicznej.

Metoda fizjoterapii stosowana w leczeniu skrzywień kregosłupa. Bardzo duże znaczenie w tej metodzie ma świadomie kierowany oddech, który stanowi „środek” korekcji wewnętrznej. Wykonuje się przede wszystkim ćwiczenia wentylacyjne, a także mobilizacyjne, kształtujące, rozciagąjące i elongacyjne.
Przeznaczenie metody:
– skolioza u dzieci, młodzieży i dorosłych
– wady postawy
– choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa
– choroba Schoermanna.

Metoda terapeutyczna polegająca na oklejaniu wybranych fragmentów ciała plastrami o specjalnych właściwościach. Odpowiednia aplikacja plastrów może działać przeciwbólowo, przeciwobrzękowo i wspomagająco na układ mięśniowy, krążenia krwi oraz limfy. Jej zaletą jet to, że nie wyklucza stosowania innych form terapii.
Kinesiotaping stosujemy w profilaktyce, rehabilitacji sportowej, jak i większości dziedzin fizjoterapii: m.in. ortopedii, neurologii, traumatologii, pediatrii.

Zajmuje się diagnostyką i terapią obwodowego układu nerwowego za pomocą technik działających bezpośrednio na struktury tkanek nerwowych, mających na celu odtworzenie prawidłowej neuromechaniki oraz uplastycznienie układu nerwowego.

Punkty spustowe to wrażliwe na ucisk miejsca leżące w obrębie nadmiernie napiętych tkanek, które wywołują ból o charakterze promieniującym (przypominający np. rwę kulszową) lub ból w odległym obszarze ciała od miejsca drażnienia. Punkty spustowe doprowadzają w mięśniach do szybszego zmęczenia, niedostatecznego zaopatrzenia w tlen, zaburzeń mikrokrążenia, nadmiernie trwającego skrócenia, bolesności podczas ruchu. Do technik pracy na punktach spustowych zaliczamy kompresję ischemiczną, pozycyjne rozluźnianie, INIT (zintegrowana technika hamowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego) oraz techniki masażu głębokiego. Praca z punktami spustowymi, czasem bolesna, daje bardzo szybkie i trwałe efekty rozluźnienia i poprawy funkcji tkanek.

Wizyta trwa ok. 60 minut.

Podczas pierwszej wizyty najważniejszy jest wywiad żywieniowy, podczas którego chcę poznać Cię jak najlepiej. Będę pytać o Twój stan zdrowia, styl życia, aktywność fizyczną oraz upodobania kulinarne. Podczas wizyty wykonam badanie antropometryczne za pomocą medycznego analizatora masy i składu ciała. Dzięki temu badaniu poznasz: poziom otłuszczenia Twojego organizmu,poziom otłuszczenia brzusznego, wiek metaboliczny organizmu, poziom wody w organizmie, poziom mięśni w organizmie.

Następnie ustalimy cele dieto-terapii, wspólnie zastanowimy się nad wysiłkiem fizycznym, który jest bardzo ważny w utrzymaniu optymalnego stanu zdrowia.

Na podstawie tych informacji ułożę dla Ciebie indywidualne zalecenia dotyczące diety, oraz jeżeli posiadasz aktualne wyniki badań lekarskich- plan suplementacji (jeżeli jest ona konieczna bądź wskazana).

Otrzymasz też wskazówki dotyczące prawidłowego odżywiania i przykładowy jadłospis na kilka dni, oraz inne materiały do wykorzystania w domu.

Porozmawiamy też o aktywności fizycznej – tutaj również w materiałach ode mnie otrzymasz autorski trening do wykonywania w domu.

Jest to krok w stronę wprowadzenia zdrowych nawyków na pole codziennego życia.

Konsultacja jak wyżej. Jadłospis uwzględnia Twoje preferencje żywieniowe, stan zdrowia oraz styl życia. W jadłospisie znajduje się „instrukcja” przygotowania potraw (a nie tylko same produkty).

Jest to możliwość wprowadzenia zmian „raz, a dobrze i na zawsze”. Jadłospis otrzymasz po maksymalnie 7 dniach od odbytej wizyty.

Konsultacja kontrolna trwa ok. 30 minut. Jest to spotkanie na którym omawiamy przebieg diety, skład posiłków, sprawdzam sukcesy, rozmawiamy o trudnościach oraz ustalamy jadłospis na kolejne 14 dni (decyzja o kontynuacji poprzedniego jadłospisu, bądź odpłatnie ułożenie kolejnego menu). Porównam poprzednie pomiary i wskaże Ci, jakie parametry pomiaru antropometrycznego uległy zmianie. Odpowiem na wszystkie pytania, które pojawiły się podczas stosowania zdrowego jadłospisu .

Nietolerancja pokarmowa jest niepożądaną reakcją organizmu na spożywany pokarm, a jej objawy są bardzo różnorodne i niespecyficzne, co wynika z mechanizmu reakcji pokarmowo-specyficznych IgG. Dolegliwości mogą dotyczyć różnych układów jednocześnie, natomiast aż w połowie przypadków manifestuje się od strony układu pokarmowego. Dolegliwości takie jak wzdęcia, biegunki, zaparcia, uczucie ciężkości, zgaga, bóle brzucha, mdłości mogą świadczyć o zaburzeniach funkcji jelita. Układ pokarmowy jako pierwszy ma kontakt ze składnikami pokarmowymi, a ważną rolą jelit jako elementu układu odpornościowego jest rozpoznanie, co jest bezpieczne, a co stanowi zagrożenie dla organizmu. Jeśli na skutek różnych czynników środowiskowych (leki, przetworzona żywność, stres) dojdzie do zaburzenia prawidłowej funkcji jelita, pokarmy w sposób niekontrolowany mogą przedostawać się do organizmu, stymulując powstawanie nietolerancji pokarmowej, która jest źródłem stanu zapalnego. Poważną konsekwencją stanu zapalnego w jelicie może być zespół złego wchłaniania, a osoby nim dotknięte mogą być narażone na niedobór składników mineralnych i witamin, pomimo że ich dieta jest prawidłowo skomponowana. Choroby o podłożu autoimmunologicznym jak choroba Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów, celiakia, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, cukrzyca typu I, czy łuszczyca wiążą się z zaburzeniami funkcjonowania jelita i rozchwianiem układu odpornościowego. Diagnostyka w kierunku nietolerancji pokarmowej i zmiana żywienia wpłynie na regenerację śluzówki jelita i wyciszy nadmierną odpowiedź odpornościową organizmu, co w konsekwencji pozwoli na wyciszenie objawów choroby autoimmunologicznej. Niezdiagnozowana nietolerancja pokarmowa w wielu przypadkach jest zjawiskiem, które może trwać latami i prowadzić do kumulacji w organizmie wielu niekorzystnych zmian, rozregulowując podstawowe procesy metaboliczne i hormonalne. Nadwaga i otyłość, stłuszczenie wątroby, zatrzymywanie wody i obrzęki, insulinooporność, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, problemy z poczęciem i utrzymaniem ciąży, zespół napięcia przedmiesiączkowego mogą być konsekwencją nietolerancji pokarmowej. Wykonując badanie pokarmowych IgG, które wskaże produkty nietolerowane, mogące być przyczyną twoich dolegliwości. Na podstawie wyników możliwe jest sprecyzowanie zaleceń żywieniowych, które będą oparte o produkty tolerowane. Tak spersonalizowane zalecenia pozwolą na celowaną i skuteczną dietoterapię oddziaływającą na cały organizm, wspierającą leczenie przewlekłych schorzeń.

Stres oksydacyjny jest jednym z kluczowych czynników ryzyka rozwoju chorób. Jest to niekorzystne zjawisko zachodzące w organizmie, które niszczy zdrowe komórki i nasila się pod wpływem długotrwałego stresu, zanieczyszczeń środowiskowych, palenia papierosów, czy opalania się. Dodatkowo złe nawyki żywieniowe, alergie i nietolerancje pokarmowe, przyjmowane leki, a nawet nadmierny wysiłek fizyczny wzmagają degenerujące procesy.

Warto wspomnieć o zaskakujących wynikach badań przeprowadzonych na grupie kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną. Wykazały one, że kobiety stosujące antykoncepcję miały dwukrotnie wyższy poziom wolnych rodników w porównaniu kobietami nie stosującymi antykoncepcji hormonalnej. Ilość wolnych rodników podczas przyjmowania antykoncepcji może być porównywalna ze stężeniami w chorobach nowotworowych.

Wartość diagnostyczna stresu oksydacyjnego staje się równie istotna jak pomiary ciśnienia tętniczego krwi, stężeń lipidów i glukozy oraz wskaźniki masy ciała. Dzięki badaniu stresu oksydacyjnego mamy możliwość bezpośredniej oceny stanu zdrowia i możemy już na poziomie molekularnym “uchwycić” zmiany chorobowe, czy przedwczesne starzenie się organizmu.

Rosnąca świadomość wpływu stresu oksydacyjnego na organizm powoduje, że coraz więcej specjalistów włącza to badanie do rutynowej diagnostyki, leczenia i prewencji chorób. Osoby potencjalnie zdrowe mogą wykazywać wysoki poziom stresu oksydacyjnego. Wykonanie badania pozwala na zapobieżenie rozwoju choroby, jeszcze przed pojawieniem się objawów, poprzez modyfikację stylu życia i wykluczenie czynników zwiększających stres oksydacyjny. Osoby będące w grupie ryzyka powinny regularnie monitorować poziom stresu oksydacyjnego i dzięki żywności bogatej w antyoksydanty działać prewencyjnie. Osoby ze zdiagnozowanymi schorzeniami, dzięki badaniu stresu oksydacyjnego mogą monitorować proces chorobowy i wspierać organizm w leczeniu swoich dolegliwości.

Na określenie poziomu stresu oksydacyjne składają się dwa parametry: stężenie cząsteczek nazywanych reaktywnymi formami tlenu (metoda FORT, ang. Free Oxygen Radicals Testing) oraz zdolność organizmu do neutralizowania tych cząsteczek za pomocą antyoksydantów (metoda FORD, ang. Free Oxygen Radicals Defence). Badanie wykonywane jest z niewielkiej ilości krwi pobranej z palca, a wyniki dostępne są w zaledwie kilku minut.

Rola witaminy D jest kluczowa w utrzymywaniu prawidłowego stężenia wapnia we krwi, a tym samym odpowiedniej struktury i funkcji kośćca. Rozpoczęte w ostatnich latach szeroko zakrojone badania nad wpływem witaminy D na organizm ludzki ujawniły szereg jej innych zastosowań. Poza układem kostnym wpływa ona także na układy: nerwowy, mięśniowy, immunologiczny, krążenia czy rozrodczy. Jej prawidłowy poziom zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby autoimmunologiczne, niektóre typy nowotworów, cukrzycę, choroby układu krążenia czy nadciśnienie tętnicze. Dzięki zastosowaniu metody referencyjnej (LC-MS/MS) umożliwiliśmy selektywne, dokładne, ilościowe oznaczenie zawartości metabolitów: 25(OH)D2, 25(OH)D3, 3-epi-25(OH)D3 oraz 24,25(OH)2D3.